آنالیز تغییر شکل پوسته زمین در ایران با معیار دوران متوسط novozhilov با استفاده از روش اجزای محدود

ایران کشوری لرزه خیز بوده و وجود زمین لرزه های تاریخی در آن نشان دهنده این مطلب است که فلات ایران از لحاظ ژئودینامیکی مستعد زمین لرزه های بزرگ می باشد. توجه به این موضوع محققین را بر آن داشته که از روش های مختلف به مطالعه ژئودینامیک کشور ایران بپردازند. بدین منظور در این مقاله به بررسی یک معیار عددی جدید به نام novozhilov برای محاسبه دوران متوسط، با روش اجزای محدود پرداخته شده است. برای رسیدن به این هدف ابتدا تنسور استرین و دوران خطی، روی سطح پوسته زمین، بر مبنای نظریه پوسته در مکانیک محیط های پیوسته با استفاده از روش اجزای محدود محاسبه می شود و سپس معیار دوران متوسط با استفاده از مؤلفه های تنسور استرین و دوران خطی استخراج می شود. نتایج بدست آمده از تنسور استرین و دوران خطی با استفاده از مشاهدات ژئودتیکی (gps) سال 2008 که در چهار اپوک سه ماهه صورت گرفته، تطابق خوبی با نتایج کارهای قبلی دارد. نتایج بدست آمده از معیار دوران متوسط novozhilov نشان دهنده آن است که بیشترین دوران راست­گرد مربوط به منطقه ای در جنوب ایران شامل ایستگاه های glmt ,babs ,jasc (3.113deg/myr) می باشد. همچنین بیشترین میزان دوران چپ­گرد مربوط به منطقه ای در شمال ایران شامل ایستگاه های  mavt ,biaj ,grgn  (-2.509deg/myr) است. ویژگی مهم بررسی معیار دوران متوسط novozhilov روی پوسته زمین نسبت به بررسی این معیار در سیستم مختصات کارتزین، این است که نتایج بدست آمده روی پوسته بسیار نزدیک به نتایج مطالعات قبلی که روی دوران بلوک ها در مناطق مختلف ایران صورت گرفته، می باشد. دقت بدست آمده برای این معیار روی پوسته در اکثر مناطق قابل قبول می باشد.